Als het veilig is, mag je loslaten

Aankomen zonder moeten

Wanneer je binnenkomt is er nog iets van de dag in je.
Een restje spanning in je adem, een lichte alertheid onder je huid.
De ruimte is stil. Warm. Zacht verlicht.
De geur van olie mengt zich met iets dat je niet kunt benoemen, maar herkent.
Er wordt weinig gezegd.
Geen haast, geen verwachting. Alleen een uitnodiging om te landen.

Wat vertrouwen vraagt

Vertrouwen vraagt geen woorden.
Het groeit in kleine dingen: in de manier waarop iemand naar je kijkt,
in de rust van een beweging, in het ritme van de adem dat zich aanpast aan het jouwe.
Er hoeft niets bewezen te worden.
Langzaam voelt je lichaam dat het mag uitademen.
Het hoeft niet meer op te letten.
Het mag gewoon zijn.

Wanneer het lichaam vanzelf opent

Aanraking begint niet bij huid, maar bij aandacht.
In hoe de ruimte wordt voorbereid,
in de warmte van het laken, in de stilte die iets in jou herkent.
Je merkt dat er niets van je gevraagd wordt.
Geen rol, geen houding, geen prestatie.
Alleen aanwezigheid.
En in die aanwezigheid komt er ruimte 
ruimte om te ademen, ruimte om te voelen,
ruimte om te herinneren dat je lichaam weet hoe thuiskomen voelt.

Overgave is geen daad — maar een fluistering van vertrouwen

Het verschijnt niet wanneer je het zoekt,
maar wanneer je niet meer probeert te sturen.
Je adem verdiept, je schouders zakken, je hart vertraagt.
Er gaat iets open, vanzelf.
Niet omdat je je best doet, maar omdat je eindelijk niets meer hoeft.

De ruimte zorgt al vóór jij er bent

Elke geur, elke doek, elk gebaar is met aandacht gekozen.
Niets wordt gedaan om iets te bereiken.
Alles is er om te ontvangen wat komt.
Er is zachtheid, maar ook helderheid.
Er is vrijheid, maar ook grenzen die rust brengen.
En precies daarin  in die combinatie van openheid en zorg 
vind je veiligheid.

Wanneer voelen vuur wordt

Intimiteit hoeft geen vuurwerk te zijn,
maar soms wordt voelen zó echt dat het alles aanraakt:
adem, hart, huid, bekken, stilte.
Niet omdat het wordt gezocht,
maar omdat het eindelijk mag ontstaan.

Als je jezelf niet meer hoeft te beschermen

Je laat los wat altijd op wacht heeft gestaan.
Je voelt hoe het lichaam zich herinnert dat ontspanning geen prestatie is,
maar een terugkeer.
Naar jezelf.
Naar vertrouwen.
Naar zachtheid.

Als alles stilvalt, blijf jij over

Na de laatste aanraking blijft het stil.
Er is geen haast.
Je blijft liggen, niet omdat je niet kunt bewegen,
maar omdat je nergens anders hoeft te zijn.
Je voelt je warm, ruim, zacht.
Niet af, maar aangekomen.

Navoelen

Wat er gebeurde laat zich niet uitleggen.
Maar iets in jou weet het.
Een adem, een warmte, een rust die blijft.
Niet als gedachte, maar als herinnering in je huid.
Als stilte in je adem.
Als vertrouwen dat met je meebeweegt 
langzaam, vanzelf, echt.

Een SensueleReis eindigt niet, ze beweegt door